Άγιος Νεκτάριος 09/11 - Αποστολή λουλουδιών στην Αίγινα

Άγιος Νεκτάριος 

Ο Αναστάσιος Κεφαλάς γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου 1846 στη Σηλυβρία της Θράκης από τον Δήμο και τη Βασιλική και ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά τους. Σύντομα ήρθε αντιμέτωπος με τη δύσκολη πραγματικότητα της εποχής, καθώς η οικογένειά του αδυνατούσε να συντηρηθεί, ενώ στη γενέτειρά του δεν υπήρχε σχολείο μέσης εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη. 

Η ζωή στην Κωνσταντινούπολη για τον Αναστάσιο ήταν σκληρή και δύσκολη τα πρώτα χρόνια της παραμονής του. Εργάζεται πολλές ώρες ημερησίως, δεν αμείβεται και πολλές φορές ξυλοκοπείται. Ο Αναστάσιος τα υπέμενε όλα αυτά, ωστόσο θλιβόταν, καθώς αδυνατούσε να ενισχύσει οικονομικά την οικογένειά του, ενώ παράλληλα δεν μπορούσε να παρακολουθήσει μαθήματα στο σχολείο. Η κατάσταση άλλαξε όταν ένας έμπορος είδε κάποια μέρα τον ξυλοδαρμό από το αφεντικό του και τον πήρε στη δούλεψή του. Άρχισε να εργάζεται στο επιπλοποιείο του εμπόρου, έχοντας πλέον χρόνο για εκκλησιασμό και για να πηγαίνει σχολείο, ενώ σύντομα και η οικογένεια του τον ακολούθησε στην Κωνσταντινούπολη. 

Στην Πόλη παρέμεινε συνολικά επτά έτη και σε ηλικία 20 ετών έφτασε στη Χίο. Έχοντας πλέον γραμματική και θεολογική γνώση, έλαβε τη θέση του δασκάλου, παραμένοντας στο νησί για 10 χρόνια, μέχρι το 1877. Εκεί αρχικά θα γνωρίσει τον μεγάλο ευεργέτη του Ιωάννη Χωρέμη, έναν εύπορο τοπικό άρχοντα, ο οποίος τον έθεσε υπό την προστασία του.

Χάρη στη ρητορική του ικανότητα γίνεται και ιεροκήρυκας. Ακόμη, το 1889 ανακηρύσσεται επίσκοπος Πενταπόλεως Λιβύης. Η ανοδική του πορεία, η αποδοχή και η αγάπη που δεχόταν από τον κόσμο χάρη στο έργο του δεν πέρασε απαρατήρητη από τους επισκόπους οι οποίοι ένιωσαν τότε να ‘απειλούνται’.

Έτσι στην προσπάθειά τους να τον παραγκωνίσουν του πρόσαψαν μια σειρά ψεύτικες κατηγορίες και τον ανακάτεψαν σε σκάνδαλα ηθικού χαρακτήρα, με κορυφαία τη συκοφαντία πως επιθυμούσε να ανατρέψει τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας, Σωφρόνιο από την θέση του. Αυτό προκάλεσε την παύση της ιδιότητας του Αγ. Νεκταρίου από τον Σωφρόνιο αναγκάζοντάς τον να φύγει από την Αλεξάνδρεια.

Η ψευδείς φήμες κατά του Αγ. Νεκταρίου όμως είχαν καταφέρει να τον στιγματίσουν μέχρι και στην Αθήνα και στη Κωνσταντινούπολη, καθιστώντας αδύνατο για τον ίδιο να εργαστεί οπουδήποτε. Άνεργος πια ξεκίνησε πάλι από το μηδέν, μην έχοντας χρήματα ούτε για ενοίκιο αλλά ούτε και για να τραφεί.

Όταν μετά από καιρό κατάφερε να διοριστεί ιεροκήρυκας στην Χαλκίδα, η καχυποψία προς το πρόσωπο του έκανε το κοινό να αποδοκιμάζει τις ομιλίες του. Ωστόσο ο Άγιος Νεκτάριος είχε εμπιστοσύνη στο Θεό ότι η αλήθεια κάποτε θα αποκαλυφθεί, όπως και έγινε, όταν ήρθε στην επιφάνεια η πλεκτάνη που του είχαν στήσει και έτσι η φήμη του αποκαταστάθηκε.

Ο Άγιος Νεκτάριος όμως είχε αποφασίσει πλέον να αφοσιωθεί στο μοναχικό βίο. Το 1876 έγινε μοναχός με το όνομα Λάζαρος και έναν χρόνο αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος, λαμβάνοντας το όνομα Νεκτάριος. Ο Άγιος Νεκτάριος είχε κλίση προς τον μοναχισμό, τον οποίο επιθυμούσε να υπηρετήσει.

Διετέλεσε διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής στην Αθήνα (1894 – 1904 μ.Χ.). Η φτώχεια την εποχή που διετέλεσε ο Νεκτάριος διευθυντής της Ριζαρείου ήταν κανόνας και ταυτόχρονα το ηθικό των Ελλήνων, ειδικά μετά την αποτυχία, το 1897 με τον ελληνοτουρκικό πόλεμο, βρίσκεται στο ναδίρ. Ο ίδιος όμως με την ελεημοσύνη ως όπλο και το λόγο του ευαγγελίου τόνωνε την τότε αθηναϊκή κοινωνία, η οποία προσέτρεχε συχνά στα κηρύγματά του για να πάρει τη συμβουλή του. Ο ίδιος διετέλεσε διευθυντής της Ριζαρείου Σχολής 14 συναπτά έτη ως και το 1908, οπότε και για λόγους υγείας εγκατέλειψε τη θέση του. 

Έκτοτε εγκαταστάθηκε στην Αίγινα, όπου έγινε σύντομα λαοφιλής, λόγω των θαυμάτων του έκανε με την προσευχή του. Με τον καιρό κατάφερε να χτίσει τον μοναστήρι του στο νησί που προσέλκυσε μεγάλο αριθμό πιστών οι οποίοι έβρισκαν βοήθεια και λύση στα προβλήματά τους.

Η παρουσία του στην Αίγινα, συνδέθηκε με δύο γεγονότα, που τον κατέστησαν άμεσα λαοφιλή. Ο Νεκτάριος αρχικά θεράπευσε έναν δαιμονισμένο νέο κάτι που γρήγορα μαθεύτηκε. Οι χωρικοί τότε τον επισκέφτηκαν ζητώντας του να λειτουργήσει και να δεηθεί στον Θεό, διότι είχε 3 χρόνια να βρέξει στο νησί με αποτέλεσμα να έχει προκληθεί εκτεταμένη ανομβρία και οικονομική ζημία. Ο ίδιος με σύσσωμη την παρουσία των νησιωτών, λειτούργησε και την ίδια μέρα άρχισε να βρέχει, γεγονότα που ελήφθησαν ως θεϊκά σημάδια από τους Αιγινήτες.

Το 1908 παραιτήθηκε από τη σχολή για λόγους υγείας αλλά και γήρατος και αφοσιώθηκε στο μοναστήρι. Η χάρη του και η φήμη διαρκώς μεγάλωναν, με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος δωρεών να κατευθύνεται στο μοναστήρι και μέσα σε 4 χρόνια να μεγαλώσει τόσο, φτάνοντας να έχει 15 μοναχές, χάρη στους προσκυνητές που είχαν αρχίσει να συρρέουν από όλη την Ελλάδα, ενισχύοντας με τις δωρεές τους την ανέγερση της μονής και του φιλανθρωπικού της έργου. Παρότι ήταν μεγάλος σε ηλικία όταν αποσύρθηκε στην Αίγινα, δεν έπαψε ποτέ να εργάζεται είτε πνευματικά, υπέρ της εκκλησίας, είτε και χειρωνακτικά για τη διεύρυνση του μοναστηριού. 

Τα χρόνια μέχρι το τέλος της ζωής του, έμελλε να είναι πολύ ταραγμένα. Πάντα όμως πιστός στο Ευαγγέλιο, το παράδειγμα του Χριστού, πίστευε απόλυτα στη δικαιοσύνη του Θεού. Ήταν πράος, ήρεμος, υπομονετικός σε όλες αυτές τις κατηγορίες και τους εξευτελισμούς στους οποίους κατά καιρούς τον υπέβαλαν.

Ο ίδιος όμως πάντα βοηθός, παρηγορητής, γνωρίζοντας από μικρός τις δυσκολίες του κόσμου κήρυττε την ελπίδα και το Θεό για ένα καλύτερο μέλλον. Γι' αυτό και ο Άγιος Νεκτάριος για τους Αιγινήτες υπήρξε κάτι παραπάνω από ένας μοναχός που εγκαταστάθηκε στο νησί τους.

Το τέλος της ζωής του ήταν επίπονο. Η χρόνια ασθένεια του προστάτη, μαζί με τα περασμένα χρόνια της ηλικίας του και κακοπάθειες της ζωής τον ταλαιπωρούσαν. Ακόμα και τότε είχε σχέδια. Ήθελε να δημιουργήσει ένα εκπαιδευτήριο. Τελικά, δεν πρόλαβε. Το 1920 εισήχθη στο Αρεταίειο νοσοκομείο Αθηνών όπου διαγνώστηκε καρκίνος του προστάτη. Στις 9 Νοεμβρίου του ιδίου έτους ο Άγιος Νεκτάριος εκοιμήθη σε ηλικία 74 ετών. Ενταφιάστηκε στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδας στην Αίγινα.

O βίος του ήταν γεμάτος δυσκολίες και εμπόδια, που πάντα προσπαθούσε υπομονετικά και παίρνοντας δύναμη από τον Θεό να τα ξεπεράσει. Πλέον αποτελεί παράδειγμα για τον σύγχρονο άνθρωπο ώστε να μην χάνει την ελπίδα του. Σήμερα το Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα είναι προορισμός πολλών πιστών από όλα τα μέρη της Ελλάδας που το επισκέπτονται για να προσευχηθούν, να προσκυνήσουν και να ζητήσουν την βοήθειά του στην εύρεση εργασίας αλλά και για καλή υγεία.

Αποστολή λουλουδιών στην Αίγινα

Η Αίγινα βρίσκεται στο κέντρο του Σαρωνικού Κόλπου, περιβαλλόμενη από το Αγκίστρι, τα Μέθανα, την Τροιζηνία, τον Πόρο και τις ακτές της ηπειρωτικής Αττικής και είναι το δεύτερο μεγαλύτερο σε έκταση, πληθυσμό και ανάπτυξη νησί του Αργοσαρωνικού. 

Η νεότερη ιστορία της Αίγινας αρχίζει το 1828 όταν γίνεται η πρώτη Πρωτεύουσα της Ελεύθερης Ελλάδας. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο 19ος αιώνας να αποτελέσει σταθμό στην πολιτιστική εξέλιξη του νησιού. 

Λόγω της ξηρότητας και του άγονου χαρακτήρα των εδαφών, οι κάτοικοι της Αίγινας, ασχολούνται με τη θάλασσα, τη ναυτιλία, την αλιεία και τη σπογγαλιεία και τα τελευταία χρόνια με τον τουρισμό. Παράλληλα κάποιοι ασχολούνται ακόμα με την κεραμοποιία και την αγγειοπλαστική, στα οποία το νησί διαθέτει μακρά παράδοση με τις στάμνες και τα λαγήνια να είναι φημισμένα μέχρι και σήμερα. Το έδαφος της περιοχής παράγει δημητριακά, κηπευτικά, ελιές και λάδι, σταφύλια και κρασί, σύκα, αμύγδαλα αλλά πρωτίστως τα περίφημα αιγινήτικα φιστίκια.

Καλλιέργεια φιστικιού

Το 1896 ο ιατρός Νικόλαος Περόγλου ξεκίνησε την συστηματική καλλιέργεια φιστικιού, η οποία σύντομα άρχισε να γίνεται δημοφιλής στους κατοίκους του νησιού. Στην αρχή της δεκαετίας του 1960 δημιουργήθηκε στην περιοχή Πλακάκια το πρώτο εργοστάσιο αποφλοίωσης φιστικιών από τον Γρηγόριο Κονιδάρη. Η ποιότητα του "φιστικιού Αιγίνης", ονομασία που κατοχυρώθηκε ως προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ) το 1996, θεωρείται διεθνώς εξαιρετική και υπερτερεί σε σχέση με αρκετές ξένες ποικιλίες, κάτι που οφείλεται στις ιδιαίτερες κλιματικές συνθήκες του νησιού (ξηρασία) και στα ηφαιστειογενή χαρακτηριστικά του εδάφους. Οι καρποί της Φιστικιάς έχουν κάνει γνωστή την Αίγινα παγκοσμίως.

Επειδή η Αίγινα βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το λιμάνι του Πειραιά, αποτελεί μια κοντινή απόδραση για τον καθένα ακόμα και για μια μέρα. Λόγω της εγγύτητάς της με την Αθήνα τις τελευταίες δεκαετίες ο τουρισμός αποτελεί την βασικότερη οικονομική δραστηριότητα των ντόπιων. Στο νησί υπάρχει πλήθος ξενοδοχείων και ενοικιαζόμενων δωματίων ενώ αποτελεί κλασικό πέρασμα ιστιοπλοϊκών σκαφών.

Σημαντικό ρόλο, επίσης, διαδραματίζει για την οικονομία ο θρησκευτικός τουρισμός. Ο θρησκευτικός τουρισμός πηγάζει από την ανάγκη των πιστών να επικοινωνήσουν με το Θεό και να έρθουν πιο κοντά στη θρησκεία. Ο θρησκευτικός τουρισμός είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένος στο νησί της Αίγινας κυρίως λόγω της Ιεράς Μονής του Αγίου Νεκταρίου αλλά και της Παναγίας της Χρυσολεόντισσας. Οι περισσότεροι επισκέπτες του θρησκευτικού τουρισμού στην περιοχή της Αίγινας προέρχονται από την Ελλάδα καθώς και από τις χώρες του εξωτερικού και κυρίως τις ορθόδοξες χώρες της ανατολικής Ευρώπης, όπως είναι η Ρωσία, η Σερβία, η Βουλγαρία και η Ρουμανία.

Μπορείτε να επισκεφθείτε τα ακόλουθα αξιοθέατα κατά την παραμονή σας στην Αίγινα. 

Εϋνάρδειον Διδασκαλείον: Το 1830 χτίστηκε το Εϋνάρδειον Διδασκαλείον δίπλα στην Μητρόπολη, δείγμα νεοκλασικού κτιρίου, με σχέδια των αρχιτεκτόνων Στ. Κλεάνθη και Ed. Schubert. Στο κτίριο στεγάστηκε το Κεντρικό Σχολείο, το σχολείο δηλαδή που προετοίμαζε τους διδασκάλους (μια μορφή Παιδαγωγικής Ακαδημίας) και το πειραματικό αλληλοδιδακτικό σχολείο. Είναι το πρώτο καθαρά νεοκλασικής μορφολογίας κτίριο του Νεοελληνικού Κράτους. Για ένα διάστημα στέγασε την Βιβλιοθήκη και από το 1926 μέχρι το 1982 στέγασε το Αρχαιολογικό Μουσείο.

Κυβερνείο: Το Κυβερνείο είναι ένα διώροφο πετρόκτιστο κτίριο, που άνηκε στον Αιγινήτη Αρχιμανδρίτη Γρηγόριο Μοίρα και βρίσκεται κοντά στη Μητρόπολη, στο κέντρο της πόλης. Πρόκειται για ένα σημαντικό κτίριο για τη νεότερη ελληνική ιστορία, αφού είναι το κτίριο που στέγασε την πρώτη κυβέρνηση της ελεύθερης Ελλάδος, ενώ ταυτόχρονα ήταν και η κατοικία του Ιωάννη Καποδίστρια. Στον πρώτο όροφο, ήταν το γραφείο και στη συνέχεια η κατοικία του Κυβερνήτη, ενώ στο ισόγειο στεγάστηκαν οι κυβερνητικές υπηρεσίες. 

Το 1840 γίνεται κατοικία του Επισκόπου Αιγίνης. Από το 1866 έως το 1873 χρησιμοποιείται ως άσυλο για τους πρόσφυγες της Κρητικής Επανάστασης. Το 1895 στεγάζει το Δημοτικό Σχολείο Θηλέων. Το 1898 έως το 1926 το ισόγειο του μετατρέπεται σε Αρχαιολογικό Μουσείο. Το 1932 στεγάζει το Γυμνάσιο της πόλης της Αίγινας. Το 1941 η Γερμανική Κατοχή το χρησιμοποιεί ως Διοικητήριο και στρατώνα. Το 1960 έως 1980 στεγάζει εκ νέου το Γυμνάσιο. Από το 1981 μέχρι και σήμερα στον όροφο στεγάζεται το Τοπικό Ιστορικό Αρχείο της Αίγινας και το ισόγειο χρησιμεύει ως αποθηκευτικός χώρος.

Ορφανοτροφείο: Νοτιοανατολικά της πόλης βρίσκεται το Ορφανοτροφείο, που είναι το πρώτο μεγάλο Δημόσιο κτίριο που χτίστηκε από τον Ιωάννη Καποδίστρια. Κατασκευάστηκε από τον αρχιτέκτονα Θεόδωρο Βαλλιάνο, σε λιγότερο από ένα χρόνο, με οικοδομικά υλικά που φέρανε από το Άργος. Αρχικός προορισμός του ήταν η στέγαση, σίτιση και εκπαίδευση περίπου εξακοσίων ορφανών του Αγώνα. Έτσι χρησιμοποιήθηκε σαν στέγη και σαν σχολείο για τα ορφανά αγόρια. Στο ορφανοτροφείο λειτούργησαν εργαστήρια για να μαθαίνουν τα παιδιά κάποια τέχνη. Εκεί λειτούργησαν: τυπογραφία, ωρολογοποιϊα, ραπτική, ξυλουργική, υποδηματοποιϊα και βιβλιοδετική. Στο κτίριο του ορφανοτροφείου στεγάστηκε το πρώτο Αρχαιολογικό Μουσείο. Διευθυντής και έφορος του Μουσείου ήταν ο Κερκυραίος Λόγιος Ανδρέας Μουστοξύδης, πιστός φίλος του Καποδίστρια. Μέσα στο ορφανοτροφείο κτίστηκε ο Ναός του Σωτήρα και η πρώτη Εθνική Βιβλιοθήκη. Εκεί στεγάστηκε το πρώτο Εθνικό Τυπογραφείο, λιθογραφείο και βιβλιοπωλείο και το πρώτο Ελληνικό Ωδείο.

Το 1834 κλείνει και παραχωρείται στη Σχολή Ευελπίδων. Το 1842 λειτουργεί ως Λοιμοκαθαρτήριο. Από το 1848 έως το 1860 παραμένει κενό. Το 1860 λειτουργεί ως ψυχιατρείο. Από το 1866 έως το 1869 φιλοξενεί πρόσφυγες της Κρητικής Επανάστασης. Τέλος από το 1880 μέχρι το 1984 με κάποιες μετατροπές λειτούργησε σαν φυλακή ασφαλείας για ποινικούς και πολιτικούς κρατούμενους.

Αρχαιολογικό Μουσείο: Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αίγινας ιδρύθηκε το 1828 από τον Ιωάννη Καποδίστρια. Στο Μουσείο υπάρχουν διάφορα αγγεία, πήλινα, κεραμικά, αλάβαστρα, λύχνοι, αγαλματίδια, επιγραφές, νομίσματα, όπλα και χάλκινα σκεύη. Στον προθάλαμο του Μουσείου υπάρχει αναπαράσταση πρωτοελλαδικής κατοικίας, το λεγόμενο "λευκό σπίτι" με 1ο, 2ο όροφο και χυτήριο από χαλκό και στο αίθριο επιτύμβια ανάγλυφα από το νεκροταφείο της Ρήνειας. 

Ιστορικό Μουσείο: Το Ιστορικό Μουσείο της Αίγινας βρίσκεται στην Οδό Σπύρου Ρόδη. Στο ισόγειο υπάρχει εκθεσιακός χώρος και παράλληλα χρησιμοποιείται σαν Πνευματικό Κέντρο. Στον πρώτο όροφο υπάρχουν πολλά ιστορικά και λαογραφικά εκθέματα. Στον κήπο του Μουσείου παρουσιάζονται συχνά διάφορες θεατρικές παραστάσεις.

Ναός Αφαίας: Βόρεια του νησιού, είναι χτισμένος ο Ναός της Αθηνάς Αφαίας, μέσα στα πεύκα με υπέροχη θέα στην θάλασσα. Βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση, αφού σώζονται 24 από τις 34 συνολικά κολώνες του ναού. Σύμφωνα με τις παραδόσεις από το Δία και την Κάρμη γεννήθηκε η Βριτόμαρτις που αγαπούσε πολύ το κυνήγι και γι' αυτό τη συμπάθησε ιδιαίτερα η θεά Άρτεμις. Την ερωτεύτηκε όμως ο Μίνωας και για να γλιτώσει από αυτόν έπεσε στη θάλασσα και μπλέχτηκε στα δίχτυα κάποιον ψαράδων που την πήραν μαζί τους στο καράβι. Εκεί όμως την ερωτεύτηκε ένας από τους ναύτες και έτσι η Βριτόμαρτις αναγκάστηκε και πάλι να πέσει στη θάλασσα για να γλιτώσει και κολυμπώντας βγήκε στο νησί από όπου περνούσε το καράβι αυτό, την Αίγινα. Η κοπέλα πήρε αμέσως το δρόμο προς το δάσος του νησιού και σιγά-σιγά οι ναύτες από το πλοίο την έβλεπαν να χάνεται σαν με κάποια θεϊκή επέμβαση, και γι' αυτό την ονόμασαν Αφαία (άφαντη - αφανέρωτη). 

Όταν έχει καθαρή ατμόσφαιρα βλέπεις το Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και την Ακρόπολη των Αθηνών. Λένε ότι οι τρεις ναοί σχηματίζουν ένα ισοσκελές τρίγωνο (το ιερό τρίγωνο της αρχαιότητας).

Άγιος Νεκτάριος: Το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου είναι ένας από τους βασικούς λόγους επίσκεψης στο νησί της Αίγινας. Μαζί με τις υπόλοιπες εκκλησίες και τα μοναστήρια αυτού του τόπου, είναι από τα πρώτα σημεία που θα αναζητήσει κάποιος να επισκεφθεί. Σίγουρα οι λόγοι δεν είναι μόνο θρησκευτικοί. Οι επισκέπτες του ναού, δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον να δουν αυτό το μεγαλοπρεπές μοναστήρι με την πλούσια ιστορία.

Η Αίγινα, εκτός από τις παραλίες της, τις ρομαντικές βόλτες, την ηρεμία και τη νυχτερινή διασκέδαση, σας προσφέρει έντονες δραστηριότητες, αφού συνδυάζει άψογα το βουνό και τη θάλασσα, με σκοπό να σας μείνουν αξέχαστες οι ημέρες των διακοπών που θα περάσετε στο νησί με τους φίλους σας ή με την οικογένειας σας.